Van Iringa zijn we verder naar het oosten gereden, richting Dar es Salaam. Voor het eerst begin ik me echt onveilig te voelen. De Tanzanianen zijn heel aardig en ze wonen in een prachtig land (althans wat ik er nu van gezien heb). In het verkeer is het andere koek. Het is niet te beschrijven hoe bizar. Het is niet te filmen en daarom ga ik dat morgen doen.

We zijn talloze keren door vrachtwagens en bussen van de weg gereden. Ze rijden elkaar ook van de weg af. We zien per dag een stuk of 3 vrachtwagen die met de rotswand geintegreerd zijn. Ook fusies van bus en boom komen veelvuldig voor. Vanmiddag op een tweebaans weg rijden een bus en een vrachtwagen allebei aan de verkeerde kant de weg af.Ze zaten op elkaars weghelft.

Van Iringa zijn we na 100 km gestopt bij een campsite met de naam Crocodile Camp. Het ligt aan de rivier. De zandbanken waren ondergelopen dus hebben we geen krokodil gezien. We hebben onder grote Boabab-bomen de tenten opgezet. Het was verder een vervallen troep. Geen elektra, een doucheruimte zonder dak en deuren maar gelukkig wel met gordijnen. Verder geen stromend water maar een druppende kraan met helder roestbruin 'vocht'. Tot onze stomme verbazing werd er een prima 5-gangendiner op tafel getoverd.

We wilden eigenlijk nog een dag blijven maar de volgende ochtend bleek dat het diner een flinke aanslag op ons budget had gepleegd. De dichtstbijzijnde geldautomaat was terug in Iringa of 140 km verder. Met euro's, dollars en shillings afgerekend, spullen gepakt en heel rustig verder gereden. De benzine was namelijk ook bijna op.... Door de bergen hebben we weer talloze vrachtwagenidioten kunnen ontwijken. De oplettende lezer heeft inmiddels door dat het perineum qua regen en ander nattigheid enorm veel rust heeft gekregen. Zo nat als het in Zambia en Malawi was, zo droog en heet is het inmiddels in Tanzania. Het asfalt is gloeiend heet en smelt bijna. Als je een vrachtwagen passeert, voel je de hitte van dat ding, je stikt bijna in de rook en stank van remmen (en koppeling?). Er was werk aan de weg. Een vrachtwagen komt hard aanrijden op een slagboom af. De man bij de slagboom deed 'm net op tijd open....

Door de hitte en het zware verkeer krult het asfalt letterlijk op. Er ontstaan sporen waarmee je als motorrijder erg moet uitkijken. Soms zijn er richels van 30-40 cm hoog.Op deze manier kost het me veel energie om me te verplaatsen en 200 km op een dag is al veel. 's Avonds in Morogoro beland in een benauwd hotel met chagrijnig personeel. De islam is in deze regio ook sterker vertegenwoordigd. Hopelijk kunnen de geiten hier hard rennen.