Het is vrijdag. Vannacht vliegen we naar Nederland. We weten nog niet of -en zo ja- wanneer we waar met de motoren naar toe moeten. Nadat ik gebeld heb zou ik worden teruggebeld. Er wordt op 'confirmation' gewacht. 's Ochtends word ik teruggebeld. Om 13:00 weten ze meer.

Ondertussen de motor opnieuw opgeladen. Dingen die ik niet nodig heb doe ik in de koffers van de motor. Andere zaken moeten mee in de tas en de tanktas. Mijn op talloze plaatsen gescheurde motorpak en helm bind ik er ook maar op. Zou ik kans maken op vervanging onder garantie? Het is bloedheet en erg vochtig. We zijn zeiknat van het zweet. Droogt in het vliegtuig wel weer op....

Uiteindelijk worden we gebeld. Om 14:30 moeten we op het haventerrein zijn. Met het pontje gaan we ernaar toe en stipt op tijd zijn we er. We melden ons bij de poort maar de portier peinst er niet over om ons door te laten. Ondertussen blokkeren we met vijf motoren de toegang. Achter ons staat een boze vrachtwagenchauffeur die met zijn trekker al op de oprit staat maar met de oplegger nog op de weg. Hij blokkeert alles. Het kruispunt staat nu ook vast en er wordt veel op claxons gedrukt. We krijgen ruzie met de vrachtwagenchauffeur. Misschien projecteren we al onze in de afgelopen wekenjegens vrachtwagenschauffeurs opgebouwde woede op hem. Ze zullen hem inmiddels wel gevonden hebben.

Na een uur in de Tanzaniaanse zon mogen we het terrein op. We wisten alleen niet waarheen. Een beetje schaduw opgezocht.Gebeld met de vraag waar we op wachtten. Het bleek de komst van een douanebeambte te zijn. Ondertussen had zich een groep van een man of tien gevormd die besloten hadden geld aan ons te gaan verdienen door ons te gaan helpen met het laden van de container.

Na weer lang wachten kwam uiteindelijk de ambtenaar met onze carnetten. Hij heeft wat dingen opgeschreven en is toen weggegaan. Dat we hem hebben weg laten gaan zonder dat er iemand mee ging bleek een fout te zijn. We waren allang blij dat we eindelijk een container konden gaan vullen. Weet je hoe heet zo'n container in de zon wordt? Nadat we de motoren in de container hebben gezet, vroegen we ons af waar de carnetten waren. We vroegen ons ook af waar de ambtenaar was. Weer gebeld naar de agent. Die belde terug dat de eerdere ambtenaar net ontslagen was en dat er een nieuwe gezocht werd. Die nieuwe bleek al naar huis te zijn maar ze zouden 'm proberen te vinden en te gaan halen. Het was inmiddels een uur of zes.

Uiteindelijk kwam er iemand met onze carnetten. Direct e.e.a. gecontroleerd. Het bleek dat ze verkeerd waren afgestempeld. Dit zou ons onze borg gaan kosten.Op naar het douanekantoor dus. Onderweg zag een vent van de haven die met ons meeliep de ambtenaar in een auto voorbij rijden. Wij rennen!!! Gelukkig keek hij een keer in z'n spiegel.

De man is meegelopen naar zijn kantoor en heeft op onze aanwijzingen de carnetten gestempeld en getekend. Omacht uur hadden we het eindelijk voor elkaar... op naar het vliegveld! We've a plane to catch!!